Bismilahi Rrahmâni Rrahîm
Retë kur bënenë sterrë
Edhe era kërcëllimë,
Dheu bënetë skëterrë
Edhe qjelli vetëtimë.
Zë një shi me rrëmbim shumë,
Që zbret nga ret' e mbyt dhenë,
Bje qiejshit si lumë,
Pa vete të gjejë denë.
Vinë përrenjt' e rrëketë,
Edhe uj' i trubulluar
Vë përpara ç' gjë të jetë,
E ç' gjen mb' udhë duke shkuar.
Ashtu dhe zëmëra ime
Nxjerr gjëmim' e vetëtima,
Zjar e flak' e mallëngjime,
Derth gjaknë me psherëtima.
N' avull ngrihetë përpjetë
Prej zëmërsë ngaha zjari,
Edhe lotët si rrëketë
Derdhenë syvet së qari!
O miz' e mbyturë nd' ujë!
Djell' i shpresësë në daltë,
Do pushonjë kjo rrëmujë,
e nukë mbetesh në baltë.
Shiu bje, dheu gjelbërohet,
Dhe vera vjen e gjen varrë,
Varri me fletë mbulohet
Dhe rrëkeja shkon t'a marrë!
O det i thell' e pa anë!
Që ke mbrënda gjithësinë,
Nga ty dalin gjith ç' janë,
Edhe prapë tek ty vinë.
Gjer sa të vinj' e të bjerë
Pik' e shpirtit t' im si lumi,
Në det të math e të gjerë
Zemrën t' ime s'e zê gjumi.
Burimi: "Lulet e Verësë"
Fotografia: Varri i Naim Frashërit pranë teqesë së Merdivenköy në Stamboll, aty ku u varros fillimisht.