Bismilahi Rrahmâni Rrahîm
Me sy shenja njeri-tjetrit duke-i bërë
Yjet lart në qiell po fshihesh sërë-sërë.
Ca nga ca trethoren drita po pushton
Po shpërndahet errësira posi hon.
Nëpër boka, ja, thëllëza po baret,
Qan nga ndarja prej të dashurit të vet.
Sërish këngës thirrja, o bilbil finosh!
Sipër drurësh ti sakaq të fluturosh!
Ja dhe dielli dalngadalë po na del
Nga vështrimi i tij agimi po na çel.
Qofsh përjet', o ylli ynë, paç bekim!
Drit' mbi drit' je... dhe shkëlqim përmbi shkëlqim.
Kur ti fshihesh, toka mvrohet si në zi...
I qesh buza, ngazëllohet kur vjen ti
Para teje nata krismën merr sa mund,
Dridhet, fshihet dhe më s'duket asgjëkund.
Dhé qe bërë ylli-i Tokës teje ndarë.
Ahu-i zemrës kraharorin ja pat çarë.
Ti i fale jetën lëmshit tokësor,
Ti ja ep ndriçimin rruzullit qiellor.
Teje kanë lindur yjet endacakë,
Drita jote i ka ndezur posi flakë.
Bija jote është endacakja Tokë
Afërdita dhe Mërkuri me kaq shokë.
Qekur teje këto dritëza u ndanë
Si pa mend enden qiellit të paanë.
Para teje, o ti diell, që dritë je.
Mizë janë' dhe njeriu' dhe ky Dhé.
Por' dhe ti o mbret i botës, - ta dish mirë —
Nuk je tjetër veç një yll në hapësirë.
Para gjithë rruzullimit të pafund.
Ti, o diell, s'hyn në numër asgjëkund.
Se sa trupa ka të ndritur, madhështorë!
Por i shkurtër është syri ynë-i gjorë.
Posi ti dhe këta trupa diej janë,
Dritë e hir e madhësi më shumë kanë.
Mendja ime djathtas, majtas fluturon,
Që të shohë hapësirën gjer ku shkon.
Fluturon, por fund e anë s'gjen kërkund,
Kokëulur prapë kthehet më në fund.
Kjo e gjera hapësirë pa kufi
Kaqë drita e të fshehta mban në gji.
Djathtas, majtas s'ka natyra, as dhe skaj,
Të panumërt janë trupat e kësaj.
Mënçuri pa si e sa, pa shëmbëllim!
Plotfuqi që s'ka fillim dhe as mbarim!
Rrofsh përjetë, o ti shpirt i Gjithësisë!
O ti det pa skaj, pa fund i gjallërisë!
Dritën tënde kam vravashkë, o ti, Diell...
Me të tuat rreze ngjitem gjer në qiell.
Sheh në qiell ti moj zëmërëz e shkretë
Një të bukur prak që vdekje do mos ketë.
Ai zogth që te kjo çerdhe është mësuar,
Edhe krahët po këtu-i ka përvëluar...
Burimi: Vepra, "Tehajjulat" (shq. "Ëndërrime")
Përktheu nga persishtja: Vexhi Buharaja
Fotografia: Varri i Naim Frashërit pranë teqesë së Merdivenköy në Stamboll, aty ku u varros fillimisht.