I.

Nji herë Ibn Arabiu u smu rand; ethet e çuen në nji gjendje letargjie të thellë. Derisa ata përreth tij mendojshin se ka vdek, ai në universin e tij të brendshëm ish pas rrethue prej disa trupave kërcënuese, figurave djallëzore. Po në atë çast u shfaqë nji qenie me hijeshi të mahnitshme, që i vijke era kandshëm, e e cila me nji fuqi të pamboshtun i zmbrapsi figurat djallëzore.

“Kush je ti”, e pyeti Ibn Arabiu.

“Unë jam surja Jasin”

Baba i Ibn Arabiut përnjimend ish pas kanë tue knue qat sure (të 36-tën me radhë në Kuran), e cila knohet veçanërisht për të vdekunit. Qaso energjie ish pas lëshue prej Fjalës së shkoqitun saqë personi përkatës i saj muerr formë në botën e ndërmjetme [alemin mithal [1]] — fenomen aspak i rrallë në përvojat religjioze.

II.

Në nji hadith të njohun pejgamberi alejhi selam thotë: “Knojani Jasin-in t’vdekunve tuj” (K. Su.)

Për këtë shkak, Jasini knohet për ata qi janë afër vdekjes, për ata qi sa kanë vdekë e njiashtu edhe te varrezat e të dashtunve. Ai knohet edhe për ata qi janë smutë, se nji thanie tjetër pejgamberike thotë: “Me të vërtetë në Kuran asht nji sure qi ndërmjetëson kur knohet edhe falë kur ndigjohet — me të vërtetë ajo asht surja Jasin” (Al. K.)

III.

Jasin asht edhe nji ndër emrat e pejgamberit alejhi selam. Nji prej evlijave të Fezit, shejh el Kandusi (v. 1861) e renditë në nji prej salavateve të tij, ku thotë:

“O Allah, çoj salat bereqet e selam Jasinit që i ke dhanë me pi prej sirrit të emrit tand el Mutekebbir (Krenari) — për hatrin e [shahadetit] “S’ka zot përpos Zotit dhe Muhammedi asht resul i Zotit”.