Luftë

Në nji natë në saraj u mbajtë nji festë. Aty erdhi nji njeri dhe e përuli veten e tij para princit, e t’gjithë t’pranishmit e kundruen atë; ata panë që njeni sy i tij qé jasht, e edhe zgavra e thatë ishte e gjakosun. Princi po e pyet: "Çka ka ndodhë me ty?” Njeriu iu pergjigjë: “O princ, unë prej profesioni jam nji vjedhës; e sonte, për shkak qi s’qé hana jasht, unë shkova me grabitë nji dyqan qi ndrron monedha, e sa isha tuj hy prej dritares, e kam ba nji gabim e kam hy në dyqanin e endësit; përgjatë errësinës u ndesha me tezgjah e e nxorra synin. E tash, o princ, unë po kërkoj drejtësi kundrejt endësit.”

Atëherë princi çon ta thërrasin endësin. Endësi vjen, edhe vendoset qi nji ndër syte e tij t'nxirret jasht. “O princ,” thotë endësi: “i drejtë asht vendimi. Asht e drejtë qi njeni ndër syt' e mij me u marr. Po, vaj! mue të dy sytë m’janë të nevojshëm që me i pa të dy anët e teshes qi e thuri. Ama, une e kam nji komshi, nji këpucëtar, edhe ai dy sytë i ka, edhe në pazarin e tij dy sy nuk i nevojiten.”

Atëherë princi çon ta thërrasin këpuctarin. Ai vjen. Ata i marrin njenin prej syve e kështu drejtësia u çu në vend.