Bismilahi Rrahmâni Rrahîm
Yll'i fatit mbi ty qeshur ka, moj lule,
Hiri i Zotit po të rrit ty me pekule.
S'janë sy, moj, por dy yje ata dy,
Është hënë, s'është ball' ai mbi ty.
Ajo gojëz, ato faqe, sy e flokë
Dritë qiejesh janë, rënë te kjo Tokë
Nga lulishtja e parajsës lule je,
Në fytyrn' e nuses zbritur ke mbi dhe
Këjo endje, ky gazmend, kjo hieshi,
Këto naze, ky shkëlqim, këto veti:
Që nga qiejet kanë rën', o faqedritë,
Kopsht' i mermë je nga ngjyrat dhe stolitë.
Nga fytyra që ke ti, moj meskëputur,
Skuqet, zverdhet e livadhit faqja e bukur.
Pse je ti, as një burbuqe s'ka këtu,
Shkatërruar... bathra krejt nga syt' e tu.
I penduar që s'u fsheh, moj, që më parë.
Buza jote trëndafilin la në turp,
Mbushur lulet plot me gjakn' e tëndit trup.
Ndër kaq lule që ka-e Tokës hapësira
Je m'e mira, je m'e mira, je m'e mira!
Ti më shkon si Afërdita, nazemadhe,
Posi zana ti më bredh, moj, ndër livadhe.
Burimi: Vepra, "Tehajjulat" (shq. "Ëndërrime")
Përktheu nga persishtja: Vexhi Buharaja
Fotografia: Varri i Naim Frashërit pranë teqesë së Merdivenköy në Stamboll, aty ku u varros fillimisht.