﷽

Bismilahi Rrahmâni Rrahîm 

Lindja e diellît të njerëzimit

Nj' errësir' e tmerrshme botën kish mbuluar

Nga gjith anët kombet kjenë turbulluar

S'kish mbetur gjikundi nji moral i bukur

Diturija, feja fare ishte çdukur.

Vrasja, presja, therja tekdo mbretëronte

Njerzim, mëshirë askush nuk menjtonte.

Thua ishte bërë bota egërsirë

Dhe EUROPA rronte krejt ndë errësirë.

Pale ARABIJA më keq nga të tjerat

Kishin hedhur rranjë nga ç'do anë ferrat,

Gocat i groposnin prindet në të gjallë

Në ç'do vënd tërheqës bota kishin djallë.

Ligësi e madhe plakosur dynjanë

Të bijt e Ademit njeri tjatrin hanë.

Kishte perënduar diell' i njerëzimit.

Akoma s'kish lindur han' e lulëzimit.

Njitim i vërtetë që pruri Ademi

Ish ngritur me kohë humbur nga Alemi.

Në dynjat dytimi, tritimi vazhdonte1

Fletën e njitimit askush s'e këndote,

Donte nevoja të delte nji dritë

Për të zgjuar botën që kish ngel e mpitë.

Për të ndritun botën kurdo lente dielli,

Mjaft shënja u duhnë mbi tokët nga dielli.

Lumtëri e madhe dhe fatbardhësija

Vetëqeverimi, bashkimi lirija

Do lintnin së bashku tok me pejgamberë

Por këtë s'e dinin arabët e mjerë.

Kish afruar koha do të grisej reja

Do të përsëritej e vërteta feja.

Do shpëtonte bota krejt nga errësirat

Do të mbretëronin ani veç të mirat.

Gjith librat e shënjta sihariq thërrisnin

Lindjen e AHMEDIT pa-durim e prisnin,

Nga an' e BAT'HASE dielli do të lindte

Drit' e Perëndisë q'andej do të vinte.

Nat' e dymbëdhet' e Rebiul-ev-velit

Ajy yll i bukur ka zbritur prej qiellit.

Ajy shpirt i bukur e ndriçoj dynjanë

Ç'ka krijuar ZOTI mirs-ardhe i thanë.

Mirs-ardhe mirs-ardhe na prure lirinë

Shpëtove nga zgjedha atdhen, Arebinë.

Për të ngjallur zëmbrat të çoj Perëndija

Me përkrahjen t'ënde u ngjall diturija.

Nji shekull pa mbushur botën e zaptove

Me kur-an' e ZOTIT çdo vënt e shpëtove.

Përparim i motshim prej teje ka mbetur

Europa prej bijve të tu e ka gjetur.

O fis i Hashimit: nip i Ibrahimit!

O hën' e lirimit! at'i përparimit!

Të mos vinje tinë bota do shkretohej

As Zot i vërtetë nuk do të njitohej

Nga të gjitha cenet ti ke qën' i qruar

Si ke dashtur vetë o yll je krijuar.

Njeri je njeri, Perëndi je, s'themi

Po je aq' i naltë sa s'e merr kalemi.

Gjithë njerëzija ty të qofshin falë,

Shërbimet e ta s'tregonen me fjalë.

Veç se njerzimit tjater s'ke mejtuar

Vetëm për të shruar shpirtat je munduar.

Shërbimet q'i bëre O shpirt njerzisë

Tregojnë q' u çove drejt prej Perëndisë.

Sa të jetë jeta emri mbretëroftë

Dija e përparimi, atdheu lulëzoftë

Alejqes-selam them o i madhi ynë

Na ke zbardhur faqen, na ke çelur synë.

Alejqes-selam se nga shirqi na qite

Me kur-an' e naltë shpirtin na ndrite.

________

1 Nd' Arebi asi ohej kush besonte dy, kush tri e kush në qindra Perëndi. Lati Uzzaji Menati ishin tri Perëndi të mëdha.

• Marrë nga revista Zani i Naltë, nr. 1, fq.7-9. Tetor 1923.

• Kaligrafia në sfond: Medet Hakk (e pasqyruar)

• Kaligrafia e dytë: Hasan Çelebiu.

• Tezhipi i kaligrafisë së dytë: Selxhen Belgin Ballëkçë 

➜