﷽

Si bilbili në pranverë

që këndon pa pushu,

Ah moj zemër, moj e mjerë

Qenke djegë e përvëlu.

Përse m’dhe kaq mundime

Se nuk mundem t’i mbaj,

Shumë po hek zemra ime

Nat’ e ditë me lot po qaj.

Si bilbili baj figan

Edhe gjuha s‘më pushoi.

M’u dogj zemra si pervan

Gjet xhananin që kërkoi.

Të gjithë të shofim more xhanam

asnjeri nuk të njef,

je nji lule n’Elbasan.

vetëm kush ka sy të shef.

Zemrën time ç’ma ka pik

gjuha tate more xhanan.

Myzyri t’u ba ashik

ty moj lule n’Elbasan.

__________

Në këtë poezi usta Isuf Myzyri, na tregon për pranverën, rilindjen e jetës dhe të gjallesave duke marrë për shembull lulen dhe zogun (bilbilin).

Ky binom simbolizon në radhë të parë të Dashurin dhe të dashuruarin, Krijuesin dhe krijesën. I hipnotizuar nga bukuria e lules bilbili fluturon pafund rreth saj ashtu siç krijesa gjithë jetën e saj kërkon burimin e njohjes, burimin e krijimit, Krijuesin.

Zogjtë komunikojnë duke përdorur gjuhën e tyre dhe sipas René Guénonit, kjo është një gjuhë engjëllore. Gjuha e zogjve përcjell tingujt universal që lidhin qiellin me tokën duke qenë gjuhë shpirti.

Shpirti i njeriut është si një zog në kafaz, zogu i rrethuar nga kafazi po ashtu si dhe shpiriti nga trupi duke na treguar kufijtë e ekzistencës njerëzore.

"Si bilbili baj figan

Edhe gjuha s‘më pushoi.

M’u dogj zemra si pervan

Gjet xhananin që kërkoi."

Fjala pervan në persisht do të thotë flutur dhe është simbolikë e vetë poetit në kërkimin e dashurisë hyjnore. Zjarri vërtet e djeg fluturën, por nuk djeg shpirtin a saj. Ai djeg vetëm trupin, këtë formë të përkohshme që kemi.

"Të gjithë të shofim more xhanam

asnjeri nuk të njef

je nji lule n’Elbasan.

vetëm kush ka sy të shef"

Poeti thotë se njohja nuk vjen nga shikimi, pra jo nga mjeti i të parit por nga shikimi përtej syrit duke larguar perdet që pengojnë vetëdijen për botën e fshehtë sepse fshehtësitë e qënies nuk i tregohen njeriut që është i mbuluar.

Ashtu siç lulja është një dhe e pandarë ashtu edhe njeriu duhet ta shikojë objektin e meditimit si të përbashkuar e të unifikuar në Njëshmëri. Syri me të cilën krijesa vështron është në të vërtetë syri i Krijuesit i cili krijesën shikon.

"Zemrën time ç’ma ka pik

gjuha tate more xhanan

Myzyri t’u ba ashik

ty moj lule n’Elbasan."

Gjuha e zemrës, sipas interpretimit mistik, është e vetmja gjuhë e cila bën të mundur njohjen e të vërtetës, e cila shihet vetëm me të vërtetën aty ku njeriu bëhet ashik, i dashuruar dhe vetëm si i tillë e kupton ashikinë, dashurinë.

15 shkurt, 2022

➜