﷽

Bismilahi Rrahmâni Rrahîm 

Ngaqë nuk thur dot lesh*

Ngaqë gjithmonë më ndjekin

dhe shtëpia ime bastiset përherë.

Ngaqë nuk kam një copë letre,

Do i gdhend kujtimet e mia

në pemën e ullirit të oborrit tim

Do gdhend reflektime të hidhura,

Shfaqje të dashurisë dhe mallit,

Për pemishten e vjedhur të portokajve

Dhe të humburat varre të të vdekurve të mi.

Do të gdhend githë mundimet e mia

Që t'i kujtoj ato

Atëherë kur do i mbuloj

Nën ortekun e triumfit

Do të gdhend numrin seri

Të çdo copëze tokë të vjedhur

Vendin e fshatit tim në hartë

Dhe shtëpitë e hedhura në erë,

Dhe pemët e shkulura

Dhe çdo lule që u shkel

Dhe emrat e gjithë ekspertëve të torturave

Emrat e burgjeve…

Do të gdhend dedikime

Për kujtimet që depërtojnë deri në përjetësi

Për dheun e gjakosur të Dair Jasin

Dhe Kefur Kasim.**

Do gdhend rrezatimin e diellit

Dhe pëshpërimat e hënës

Dhe atë që një laureshë kujton

Në një pus të braktisur dashurie.

Për hir të kujtimit

Do të vazhdoj të gdhend

Gjithë kapitujt e tragjedisë time

Dhe gjithë fazat e Nakbës***

Në pemën e ullirit të oborrit tim.

*referencë për Madame Lafarge, që thurte emrat e tradhtarëve dhe i dergonte te revolucionarët francez gjatë Revolucionit Francez.

**emrat e masakrave të kryera nga trupat izraelite gjatë Nakbas të vitit 1948.

***proces i pastrimit etnik të palestinezëve nga okupatorët izraelitë, iniciuar në vitin 1947 me krijimin e shtetit te izraelit.

• Autori: Tefik Ziad, një politikan dhe poet palestinez i shekullit të XX.

• Përktheu: Klajdi V. Xhambazi