﷽

Çplo ftyrën tande, se nji bahçe e nji gjylistan po e due

hapi buzt' e tua, se sheqer t'bollshëm asht ajo çka po due.

O ti qi je Dielli i bukurisë, dil prej mbrapa reve për nji çast

se nji ftyrë të shkëlqyeshme përplot nur asht ajo çka po due.

Me m'ba naze ti m'the: "Mos m'mundo ma! Largohu, ik!

Po kto fjalt' e tua "Mos m'mundo ma" janë ato qi po i due.

Kto fjalt' e tua zmbrapse: "Ik prej ktu, Shahu s'asht n'shpi."

Qito naze-baze, kit lojë t'ashpër t'kujdesit jam ka e due.

Zemra m'u ka lodhë prej miqve qi janë prej natyre t'dobtë

nji asllan t'Zotit e nji Rrustem, hero t'mitit jam ka e due.

Jam lodhë prej hallkut qi s'ban kurgjo pos kahet e vajton

britmën "Haj o Hu" e vajin e pijanecave jam ka e due.

Pasha Zotin, pa ty shehri asht ba burg për mu

me u strehue n'mal e n'shkretetinë asht ajo qi po due.

Në njenën dorë nji kupë vene e në tjetrën zylyfet e jarit

kso vallëzimi në mes mejdani asht ajo çka po due.

Mbramë, nji i moshuem me nji kandil në dorë nëpër shehër u sill

e thonte: "Jam lodh prej shejtanëve e prej bishave, nji insan jam ka e due."

Ata i thanë: "Kso insani s'un gjindet kun, kena provue"

Ai tha: "Qajo qi s'un gjindet asht ajo çka po due."