(21 dhjetor, 2021)
Çdo krijesë ka ni mêne e ni zemër n'krahnor
Për zemrën e di' po për mênën hiç s'e di' se ku o'
Kujton se i ka n'krye po s'e di' tamôn
Qato ment' e kres nisin e ndajn'
Ndajnë n't'rritun e n'fmij, i ndajnë n'gjini,
n'burra e n'granin
N'rraca, n't'bardh' e t'zi
N'klasa t'ndryshme e shoqni
N'fshatari esnaf e arsitokraci
N'skamnor e pasuni
I ndajnë e i pjestojnë, gjô pa bo' s'lonj''
N'fund i ndajnë n'pik e pres'
Për mirë e keq, krejt i fusin me ni thes
Masi t'ngopene n'ndasi e marrzi
Kthehën flasin për zemër e për dashni
Mir boll, po k'to qi't'doken se jan' t'ndam,
Osht' gabim k'shtu me thon', jon njo t'pandam,
e njona pa tjetrën s'bojn'
E k'tu mo menja jet virôn,
Tash nis e kupton mânan'
Sikur vremqi me dy krah, sikur shqipja n'dy krena
Njona luft' për mirsi, tjetra pêr rend e ur'tsi,
T''dyjat bashk si njo, zemër e dashni
K'shtu mer- fund çdo ndasi
Për t'madh e fmij, për djale qik', gru e burr, t'bardh' e t'zi
Se zemra, dashnije snjeh ndasi
Ajo ska mosh', rrac' as gjini
Tôna shkrihën n'zemer, te njeri
Tôna si njo, rrezatojn' dashni!
Si nonê si bab, motër - v'lla,
Gru e burr e evlad shum'
qik' e djal,
po ni stroful, ni dashni
Ni zemêr!